اتاق خبر: در دریای خزر با فاصله هزاران کیلومتری از باکو، یکی از جالب‌ترین و البته عجیب‌ترین مناطق شهری وجود دارد که حدود سه هزار نفر در آن زندگی می‌کنند. این منطقه در واقع بخشی نفت‌خیز است که این جزیره‌های مصنوعی نیز از طریق ۳۰۰ کیلومتر پل به‌ یکدیگر متصل شده‌اند. این شهر Neft Daslari نام دارد و البته به Oil Rocks یا صخره‌های نفتی نیز شهرت یافته است (ترجمه نام اصلی نیز به‌حساب می‌آید). این شهر در دریای خزر یا بزرگترین دریاچه جهان قرار دارد و در فاصله ۵۵ کیلومتری از ساحل واقع شده است. Neft Daslari مکانی صنعتی برای استخراج نفت به‌ حساب می‌آید.

 از زمان‌های قدیم جمهوری آذربایجان با منابع غنی نفتی مشهور بوده است و از قرن سوم و چهارl تاکنون در زمینه تجارت نفت فعالیت‌های زیادی را انجام داده است. البته منابع گازی و نفتی در ایران و عربستان نیز به‌ وفور یافت می‌شود و گفتنی است که به آذربایجان به‌ دلیل منابع نفتی و گازی "سرزمین آتش" یا "Land of Fire" نیز گفته می‌شود.

 در این منطقه حفاری‌های مدرن بعد از جدا شدن آذربایجان از روسیه و در سال ۱۸۷۰ آغاز شد و با آغاز جنگ جهانی اول میزان تولید نفت خام در این کشور سالانه به ۱۷۵ میلیون بشکه رسید. بعد از اتمام جنگ، اکتشافات در این زمینه ادامه یافت و مهندسین شوروی نفت بسیار باکیفیتی را در عمق ۱۱۰۰ متری از بستر دریای خزر کشف کردند. مدتی بعد از این اتفاق بزرگترین سکوی نفتی در جهان که در دریا و به‌ دور از ساحل قرار داشت، ساخته شد که اکنون Neft Daslari نامیده می‌شود.

شاکله اصلی این محل روی ۷ کشتی غرق شده بنیان شده است که یکی از آن‌ها نیز اولین تانکر نفت در جهان بوده است. در طول دهه‌های اخیرا این محل توسعه یافته و در حال حاضر حدود ۲۰۰۰ سیستم حفاری را در دایره ۳۰ کیلومتری این منطقه شاهد هستیم. این بخش‌ها نیز با پل به‌ یکدیگر متصل شده‌اند که طول مجموع آن‌ها حدود ۳۰۰ کیلومتر است. Neft Daslari تنها به‌ساختمان‌های صنعتی اختصاص ندارد و بخش‌هایی نظیر آپارتمان‌های ۷ طبقه (برای سکونت افراد)، زمین فوتبال، کتابخانه، نانوایی، خشکشویی، سینما با ۳۰۰ صندلی، حمام، باغ گیاهان و پارکی پوشیده از درخت را نیز در این شهر شاهد هستیم. گفتنی است که در این منطقه گاهی اوقات حدود ۵ هزار نفر ساکن می‌شوند.

با فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و البته کشف حوزه‌های نفتی جدید در این کشور، توسعه Neft Daslari تا حدود زیادی کاهش یافت. با به‌ وجود آمدن این موضوع شاهد کاهش نیروی کار در این بخش بودیم و برخی از سکو‌های نفتی نیز به‌ صورت متروکه باقی ماندند. بی‌توجهی و عدم نظارت درست باعث شده که بخش زیادی از آن‌ها خراب شده و به‌دریا سقوط کنند. البته برخی دیگر نیز در حال خراب شدن هستند و مشکلاتی را در آن‌ها شاهد هستیم. از ۳۰۰ کیلومتر مسیری که در این منطقه وجود داشت، در حال حاضر تنها ۴۵ کیلومتر آن قابل استفاده است و باقی خراب شده‌اند. البته این در حالی است که دولت آذربایجان همچنان نسبت به‌این منطقه مغرور است و تاحدودی شبیه به‌رازی از دوران شوروی باقی مانده و افراد خارجی نمی‌توانند به‌ سادگی به آن دسترسی داشته باشند. گفتنی است که از طریق گوگل مپس نیز نمی‌توان روی این منطقه زوم کرد.